بیماری برونشیت

علائم و نشانه های برونشیت

- سرفه مداوم، که ممکن است مخاط را ضخیم کند و تغییر رنگ دهد.

- خس خس، به ویژه در مورد برونشیت مزمن

- تب و لرز

- تنگی قفسه سینه

- گلو درد

- بدن درد

- بند آمدن نفس

- سر درد

- احساس خستگی همیشگی

- بینی و سینوس های بسته

این علائم معمولا 3 تا 10 روز طول می کشند اما با این حال سرفه که با مقداری بیرون آمدن خلط شروع می شود می تواند به تدریج به یک سرفه خشک تبدیل شود که به مدت چند هفته ادامه دارد و در نتیجه سرفه مداوم، ماهیچه های سینه و شکم را دچار زخم خواهد کرد که این وضعیت به ویژه در ماه های سرد سال بدتر می شود.
 

سایر علایم کمتر گزارش شده

- تنفس بدبو, چون مجبورید به خاطر بسته بودن سینوس ها از طریق دهان تنفس کنید، به این ترتیب باکتری های دهانی رشد می کنند.

- سرفه همراه با خون - خلط آغشته به خون به دلیل پارگی برونش و پارگی بر اثر سرفه مداوم و حاد باعث اختلال در خواب در اثر سرفه مداوم و گرفتگی بینی می شود.


 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در ابتدا، برونشیت می تواند با بیماری های ویروسی مانند سرماخوردگی یا انفلانزا اشتباه گرفته شود اما با این حال، اگر سرفه شما هیچ نشانه ای از فروکش کردن نداشت، یعنی شما احتمالاً در گیر یک عفونت برونشیت مزمن نیز هستید.

مدیریت برونشیت به طور کلی به مراقبت کافی از خود بستگی دارد که مستلزم دادن استراحت به بدن نوشیدن مقدار زیادی مایعات و یک دوره درمان ضد التهابی است.

با این حال، اگر علائم هشدار زیر را تجربه کنید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید:

- بیش از سه هفته طول بکشد.

- دست ها و پاهایتان متورم و بیش از حد معمول بزرگ به نظر می رسند.

- از خوابیدنتان جلوگیری کند.

- همراه با تب بیشتر از 100.4 درجه فارنهایت باشد.

- مخاط بی رنگ یا با تغییر رنگ داشته باشید.

- خون همراه با سرفه و درد سینه.

- درد در هر ریه و یا دردی که از قبل وجود داشته باشد.

- بعد از تلاش برای فعالیت های فیزیکی و یا حتی استراحت، تنفس خود را از دست بدهید.

- درد قفسه سینه

- خواب آلودگی و گیجی
 

چه چیزی موجب برونشیت می شود؟

هر دو پاتوژن ویروسی و باکتریایی را می توان عامل بیماری برونشیت دانست، به ویژه اگر بیماری برونشیت حاد باشد.

با این حال ویروس هایی که موجب سرماخوردگی و یا آنفولانزا می شوند خطرناک ترین عوامل هستند.

شما ممکن است که این عفونت ها را با استنشاق هوای حاوی قطرات ریز ویروس که از بینی و دهان فرد آلوده هنگامی که سرفه یا عطسه می کند و بیرون می آید، بگیرید و همچنین ممکن است با تماس با سطوح آلوده و وسایل آلوده در خانه و اماکن عمومی مانند دستگیره درها و صفحه کلید، عفونی شوید.

حالت معمول انتقال از طریق دست هایی است که یک شی را لمس می کنند و متعاقباً در نزدیکی بینی یا دهان قرار می گیرند که از طریق آن ویروس وارد سیستم بدن شما می شود. 1
 

انواع برونشیت

برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. برونشیت حاد التهاب موقتی در مجاری تنفسی است و باعث سرفه و خلط شده و احتمال دارد تا 3 هفته طول بکشد.

برونشیت حاد می تواند در هر سنی شروع شود، اما بیشتر در کودکان زیر 5 سال اتفاق می افتد.

علاوه بر آن در زمستان شایع تر است و اغلب پس از سرماخوردگی، گلو درد یا آنفولانزا بروز می کند.

برونشیت مزمن، یک بیماری جدی تر است و بیشتر همراه با سوزش مداوم یا التهاب پوشش لوله های برونشی است و اغلب به دلیل استعمال سیگار بروز می کند. برونشیت مزمن به مدت 3 ماه در یک سال و حداقل در 2 سال متوالی ادامه می یابد و بیشتر در بزرگسالان بالای 40 سال دیده می شود.

دود سیگار و مواد شیمیایی موجود در سیگار، برونشیت را بدتر می کند و خطر ابتلا به برونشیت مزمن و بیماری انسداد مزمن ریوی را افزایش می دهد.

  با این حال، اگر شما دوره های مکرر برونشیت را تجربه کرده اید، ممکن است دچار برونشیت مزمن شوید و نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشید.

  برونشیت حاد می تواند مسری و قابل انتشار به دیگران باشد زیرا معمولاً در اثر عفونت ویروس یا باکتری ایجاد می شود.

برونشیت مزمن به احتمال زیاد مسری نیست زیرا این بیماری در اثر تحریک طولانی مدت در مجاری تنفسی ایجاد می شود.
 

عوامل خطر برونشیت

عواملی که خطر برونشیت را افزایش می دهد عبارتند از:
 

دود سیگار

افرادی که سیگار می کشند یا در معرض دود سیگار هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به برونشیت حاد و مزمن می باشند. علاوه بر آن شایع ترین علت برونشیت مزمن، سیگار کشیدن است.
 

سیستم ایمنی ضعیف

سیستم ایمنی ضعیف ناشی از بیماری حاد دیگری مانند سرماخوردگی یا بیماری زمینه ای می باشد. بزرگسالان، نوزادان و خردسالان آسیب پذیری بیشتری نسبت به عفونت دارند.
 

قرار گرفتن در معرض محرک های تنفسی

آلودگی هوا و گرد و غبار یا گازهای سمی موجود در محیط می تواند احتمال ابتلا به برونشیت  را افزایش دهند. اگر غالباً در معرض موادی هستید که می تواند به ریه های شما آسیب برساند، ممکن است در معرض برونشیت مزمن و انواع دیگر بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) قرار بگیرید.

برخی از محرک های برونشیت عبارتند از:

گرد و غبار دانه

منسوجات (الیاف پارچه)

آمونیاک

اسیدهای قوی

کلر

رفلاکس معده

دوره های مکرر سوزش معده شدید می تواند گلوی شما را تحریک کرده و خطر بروز ابتلا به برونشیت را افزایش دهد.
 

عوارض برونشیت

برونشیت معمولاً نگران کننده و خطرناک نیست، اما می تواند در برخی افراد می تواند منجر به ذات الریه شود.

ذات الریه زمانی اتفاق می افتد که عفونت بیشتر در ریه ها منتشر شده، و کیسه های هوایی داخل ریه ها با مایعات پر شوند.

حدود پنج در صد مورد از برونشیت منجر به ذات الریه می شود.

ذات الریه خفیف معمولاً در خانه با آنتی بیوتیک قابل درمان است. موارد شدیدتر ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد.

با این حال، تکرار دوره های برونشیت ممکن است باعث ابتلای شما به انسداد مزمن ریوی مزمن (COPD) گردد. 2
 

پیشگیری از برونشیت

جای تعجب نیست که بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری این است که سیگار نکشید و یا اجازه ندهید افراد دیگر در خانه شما سیگار بکشند.

راه های دیگر عبارتند از: اجتناب از سرماخوردگی و دور ماندن از چیزهایی که باعث تحریک بینی، گلو و ریه شما میشوند، مانند گرد و غبار و یا حیوانات خانگی.

همچنین، در صورتی که دچار سرماخوردگی شدید، به اندازه کافی استراحت کنید و داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید.


 

درمان برونشیت حاد

به طور کلی تنها درمان مورد نیاز برای برونشیت حاد تسکین علائم است: نوشیدن مقدار زیادی مایعات؛ استراحت کافی؛ و اجتناب از دودها و گازها.

مسکن درد بدون نسخه ممکن است به دردهای بدن شما کمک کند. پزشک شما ممکن است برای کمک به شل شدن موکوس خلط آور تجویز کند بنابراین موکوس به راحتی از طریق سرفه خارج میشود. یا داروی برونکودیلاتور استنشاقی برای باز کردن راه های هوایی شما تجویز میشود.
 

درمان برونشیت مزمن

اگر شما برونشیت مزمن مربوط به سیگار کشیدن دارید، مهم ترین کاری که باید انجام دهید ترک سیگار برای جلوگیری از آسیب های جاری برای ریه ها است.

مگر اینکه پزشک شما خلاف آن را توصیه کند، در این صورت به صورت سالانه واکسن پنوموکوک و واکسن آنفولانزا دریافت کنید.

درمان میتواند شامل برونکودیلاتور ها و استروئیدها (استنشاقی یا از طریق دهان) باشد.
 

برونشیت مزمن و COPD

برونشیت مزمن و آمفیزم دو شکل اصلی بیماری انسدادی ریوی مزمن هستند.

پزشکان ممکن است برونکودیلاتورها را تجویز کنند- داروهایی که به باز کردن راه های هوایی بسته شده- کمک میکنند.

اکسیژن درمانی کمک می کند تا برخی از افراد بهتر نفس بکشند و یک برنامه توانبخشی ریوی می تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

کشیدن سیگار باید برای جلوگیری از آسیب بیشتر به ریه متوقف شود. 3

پی نوشت:
1.www.namnak.com
2.www.pezeshket.com
3.www.rastineh.com